1) تقدیر و تشکر از رئیس اداره ارشاد شهرستان محلات، شهردار محلات، امام جمعه محلات، عباس حائری، میثم کرمی، یاسر نظارت، مجتبی هندی، مجتمع نور محلات و تمام کسانی که به برگزاری این جشنواره کمک کردند.

2) عباس شانقی، یاسر رضایی، علی شانقی، کیان رمضانی (پسر داود رمضانی) محمود صفرزاده و بسیاری از بچه های محلات که بازیگری و تئاتر خوانده اند در جشنواره حضور نداشتند. کجا بودند؟ چرا حضور نداشتند؟ انشاء الله سال آینده و دومین جشنواره تئاتر خیابانی شهرستان محلات این بزرگواران را با کارهایی بسیار درجه یک ببینیم. انشاء الله سال آینده با تعداد گروه های بیشتر و در سطح کشور و حتی بین المللی به مدت ده روز.

3) تاریخ نمایش های خیابانی برمی گردد به زمانی که صاحبان صنایع برای اینکه توجه مردم را به محصولاتشان جلب کنند از شعبده بازی، اجرای موسیقی، رقص و نمایش استفاده می کردند. آن نمایش ها به تدریج رشد کرد و به تکامل رسید و به تئاتر خیابانی امروز تبدیل شد. این گونه از تئاتر خیابانی پیوندی عمیق و ناگسستنی با صنعت دارد.

4) گونه ای دیگر از تئاتر خیابانی برآمده از قشر مستضعف جامعه است و به صورت مستقیم با قشر مستضعف صحبت و سعی می کند روی همین قشر تاثیر بگذارد. این تئاتر صدای طبقه مستضعف در برابر ظلم است و سعی می کند سطح آگاهی اقشار مستضعف و به حاشیه رانده شده جامعه را بالا ببرد.

5) گونه ای دیگر از تئاتر خیابانی سیاسی و اعتراضی است و در برخی از جنبش های اعتراضی دنیا از این گونه تئاتر استفاده شده است. در 1960جنبش دانشجویی فرانسه، در جنبش های کارگری هندوستان در اواسط قرن نوزدهم، در 1980 اعتصاب کارگران آفریقای جنوبی و...

6) در اولین جشنواره تئاتر خیابانی شهرستان محلات سه تئاتر را به همراه مجتبی هندی و حاج علی سروش دیدم: اولی کار خانم احمدی (همسر میثم کرمی) درباره پیروزی فرشته آب بر دیو خشکسالی بود که در ادامه رسید به مراسم بیل گردانی نیم ور و هویتی محلی یافت، دومی کاری بود از لاهیجان که می گفتند بین المللی است و درباره چگونگی تبدیل خشنونت به رقابت در قالب ازدواج بود و سومی کاری بود از آبادان درباره والفجر هشت و یک مجروح به جای مانده از آن عملیات.

7) هر سه کار عالی بودند و پیام خود را به خوبی منتقل کردند. کارهایی مانند تئاترلاهیجان و کار خانم احمدی از فرم های زیباشناسی بیشتری استفاده کرده بودند و پیام خود را در قالب حرکات نمایشی و بدون دیالوگ ارائه کردند و کاری مثل آبادان متکی به دیالوگ بود. هیچ اشکالی هم ندارد، یکی آن فرم را انتخاب می کند و دیگری این فرم را! مهم انتقال پیام و حس است که هر سه این مهم را به بهترین شکل ممکن انجام دادند.

*

*

*

*

*